محمد عباسی، وزیر پیشین ورزش و جوانان، نخستین عضو از دولت محمود احمدی‌نژاد است که با صدور بیانیه‌ای به گزارش حسن روحانی از «علمکرد صد روزه دولت جدید» در صدا و سیما واکنش نشان داد.

آقای عباسی در این بیانیه می‌گوید: «بنا نداشتم وارد حاشیه شوم و به نسبت بعضی از دوستانم، خود را خوش‌بین به تدابیر رئیس جمهور جدید می‌دانستم. اما متعجب شدم از شنیدن مصاحبه دیشب او که در عوض گزارش کارهایی که انجام داده، بیشترین وقتش را به نقد و اتهام به دولت قبل گذراند. »

او با رد اظهارات حسن روحانی درباره موفقیت‌های ورزشی، معتقد است دولتی که وزیر ورزشش «فقط چند روز است انتخاب شده»، نمی‌تواند افتخارات کسب شده را به خود نسبت دهد.

وزیر ورزش سابق در اعتراض به اظهارات روحانی نوشته است: ایشان تدبیرشان را برداشتن سایه سیاست از ورزش تلقی کردند. تعابیر مشابهی هم در برداشتن سایه امنیت از فرهنگ و مدرسه و دانشگاه به کار گرفتند. اما همگان می‌دانند که برخلاف سابقه خود ایشان و تعداد زیادی از همکاران‌شان که از صبغه سیاسی و امنیتی برخوردارند، نه من و نه وزرای سابق ارشاد، علوم و آموزش و پرورش به جز سابقه معلمی و تحقیق و تدریس، از آن سابقه‌هایی که ایشان مردم را می‌ترسانند نداشته‌ایم.

محمد عباسی در ادامه با جملاتی کنایه‌آمیز، بدون نام بردن از رضا صالحی امیری و نصرالله سجادی می‌نویسد: «اتفاقا ضمن احترام به برادران معرفی شده، غالب کسانی که ایشان به عنوان وزیر ورزش معرفی کردند، یا مستقیماً شغل امنیتی داشتند یا آن طور که نمایندگان مخالف گفتند، در همراهی جریانات سیاسی نزدیک به فتنه متهم شدند. پس ایشان کدام سایه سیاسی را برداشتند و قصد داشتند کدام جبهه را بر ورزش کشور جایگزین کنند؟»

این اظهارات عباسی در حالی مطرح می‌شود که همین مجلس، به حمید سجادی گزینه وزارت ورزش در دولت احمدی‌نژاد رای اعتماد نداد و او از سوی نمایندگان مخالف به همراهی با «جریان انحرافی» متهم شد.

سپس هنگامی که خود محمد عباسی معرفی شد، صمد فدایی نماینده سنقر و کلیایی گفت او که تاکنون اصلاً ورزش هم نکرده! حسن کامران گفت: یعنی ما این قدر در مملکت آدم کم داریم؟ محمدقسیم عثمانی هم گفت: با چنین وزیری، دیوار ورزش ایران تا ثریا کج خواهد رفت!

نخستین وزیر ورزش در ایران، هیچ سابقه‌ای حتی به صورت غیرمستقیم در عرصه ورزش نداشت. نایب رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی بود و مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در مازندران و گلستان. ریاست دفتر نظارت بازرسی شورای نگهبان در مازندران نیز از دیگر مسئولیت‌هایی است که او پیش از نشستن بر روی صندلی وزارت تعاون و سپس ورزش برعهده داشت.

عباسی با این حال نتایج ورزشی دوران خود را «افتخاراتی استثنایی» دانسته و می‌گوید که درخشان‌ترین موفقیت‌های ورزشی در طول تاریخ ایران (قبل و بعد از انقلاب اسلامی) در دوران مدیریت او اتفاق افتاد. نتایج المپیک لندن و پارالمپیک، کسب هشت سهمیه در ورزش بانوان و ششم شدن الهه احمدی در تیراندازی، همچنین تاکید روی نتایج والیبال، پینگ‌پنگ، موتور کراس، فوتبال ساحلی، ووشو، اسکی روی چمن، کشتی و تکواندو که او بی‌سابقه ارزیابی کرده است.

در این بین، برخی آمارهای عباسی از جمله در ورزش همگانی، اسکی، ژیمناستیک و بوکس، برای کارشناسان ورزش، قابل استناد و ملاک ارزیابی نیستند. تاکید بر پیشرفت این رشته‌ها، با واقعیت موجودشان در ایران و موقعیت جهانی که ایران از آن برخوردار است مطابقت ندارند.

او به راهیابی فوتبال به جام جهانی نیز اشاره کرده، گرچه در روز برپایی جشن خیابانی صعود به جام جهانی، شعار «روحانی مچکریم» از خیابان‌ها شنیده می‌شد! صعود تیم ملی فوتبال به جام ملت‌های آسیا نیز در این بیانیه قید شده، در حالی که ایران همیشه در مرحله نهایی این مسابقات حاضر بوده!

عباسی گفته است که از سال ۱۳۸۴ افزون بر پنج هزار مکان ورزشی ایجاد شده که بیش از دو برابر همه دوره‌های تاریخی است. همچنین به زعم او قبل از انقلاب فقط ۲۷ مکان ورزشی روستایی ایجاد شده بود که از آغاز دوران ریاست جمهوری احمدی‌نژاد، تاکنون ۳۳۵۵ مکان ورزشی در روستاها احداث شده است.